Op weg naar eenheid met elkaar
(Nicole, 51)
Ik had al een aantal monogame relaties achter de rug, waarin ik me op de lange duur ongelukkig ging voelen omdat er geen ruimte was voor gevoelens en verliefdheden op anderen. Toen ontmoette ik William en vanaf het begin af aan klikte het geweldig. Hij was totaal anders dan mijn vorige partners. We konden over alles praten en het duurde ook niet lang of we kwamen erachter dat we beiden behoefte hadden aan andere contacten naast onze zeer warme relatie. Het was een verademing om gewoon te kunnen praten over die diepe innerlijke behoefte om van meer mensen te houden. Het was een wonder om te ervaren dat juist deze gevoelens ons dichter bij elkaar brachten dan ooit omdat we elkaar de ruimte konden geven om te zijn wie we waren.
Eerste stap in de polyamorie
Op een dag herinnerde ik mij een TV-uitzending van VPRO Café de Liefde een aantal jaren geleden waarin het fenomeen polyamorie voor het eerst openlijk aan de orde werd gebracht. Ik zocht het op Youtube op en liet het aan William zien. We haalden het boek Ik hou van twee mannen op bij de bibliotheek en ontdekten tegelijkertijd de datingsite van Ageeth op internet. Al snel stonden we allebei ingeschreven. We begonnen contacten te leggen via de mail en William kreeg op deze manier twee dierbare contacten. Het contact met Loretta groeide uit tot een liefdesrelatie. Als je polyamorie net in de praktijk gaat brengen dan is het best even zoeken naar de juiste balans. Voor ons ligt die balans in het absoluut open zijn naar elkaar toe.
Openheid voelt zo goed
Ik herinner me nog dat William me vroeg om haar te ontmoeten. Toen ik Loretta de eerste keer thuis bij ons ontmoette voor een lunch met ons drieën ontdekte ik nogmaals dat het zo ontzettend goed voelt om alles open te maken en elkaars geluk te delen. Het voelde helemaal niet krampachtig of gespannen, het was van het begin af aan goed tussen ons drieën. We spraken ook af om gezamenlijke activiteiten te ondernemen met haar man Jeff, die op zijn beurt ook een andere liefdesrelatie heeft naast Loretta.
Groot gevoel
Inmiddels had ik zelf een bijzonder mailcontact opgebouwd met Jim. Van het begin af aan is hij heel duidelijk geweest over het feit dat hij zijn vrouw Eefje overal nauw bij wilde betrekken. Zij had toegang tot mijn mails en dat vond ik prima. Soms mailden we ook met elkaar om dingen uit te wisselen. Over onzekerheid, pijn en verdriet die deze weg desondanks kan geven. Op een avond toen ik Jim aan de telefoon had gehad heb ik later die nacht een email gestuurd om mijn gevoelens uit te spreken. Ik had een groot gevoel voor hem en iets extra's wat ik bij andere mailcontacten miste. De mail die ik terug kreeg was wonderschoon. Niet alleen hij reageerde heel warm en bevestigend maar ook Eefje reageerde heel erg goed en ik voelde me meer dan welkom in beider hart.
Ervaringen delen
Kort daarop hebben Jim en ik elkaar ontmoet. William was dat weekend weg met Loretta, en Jim en ik konden in alle rust met elkaar kennis maken. We hadden de tijd voor elkaar en vanaf het eerste moment was het net alsof we elkaar al jaren kenden. Ik voelde me veilig en vertrouwd bij hem. Aan het eind van de dag, toen hij weg was, heb ik Eefje opgebeld. Ik vertelde haar dat ik een prachtige ontmoeting had gehad met Jim, en dat ik haar ook heel graag wilde ontmoeten. Later die avond mailde ze mij dat ze het fijn vond dat ik haar gebeld had om mijn ervaring te delen en dat ze blij was met de herkenning van hoe ik Jim had ervaren.
Een weg naar de ander, en misschien vooral naar onszelf
Voor ons allen in dit verhaal gaat polyamorie vooral om de drang naar innerlijke ontwikkeling. Samen de weg ontdekken naar eenheid met elkaar. Zoals Jim zegt: elkaar steunen en ondersteunen in dit proces waarbij ongetwijfeld soms kleine verdrietjes en onmachtjes en jaloezietjes en blauwe plekjes de kop op kunnen steken. Zonder daarover een oordeel te hebben. Elkaar daarin te erkennen en elkaar daar in te respecteren. Omdat we mensen zijn en blijven.
Op de weg van polyamorie verdienen we vooral elkaars onverdeelde vriendschap en genegenheid omdat het een moedige weg is. Een weg naar de ander, maar ook en misschien vooral naar onszelf.
De afgelopen vijfentwintig jaar heb ik vier langdurige relaties gehad. Met Sylvia ging ik acht jaar. Het laatste jaar verliep behoorlijk stroef. Op een gegeven moment kwam Sylvia met de mededeling dat ze een relatie erbij wilde en dat ze ook met die jongen naar bed wilde. Daar had ik toen veel problemen mee. Ik voelde me afgewezen. Het gebeurde daarom ook niet. De relatie liep uiteindelijk stuk.
Het is allemaal zo ontzettend snel gegaan…ik kan het gewoon niet bijbenen, de emoties vliegen me om de oren. De eerste paar dagen op PAM kreeg ik al wat mailcontacten. Ik heb toen een keer met iemand afgesproken. Het was heel gezellig, de klik was er, maar hij wilde vrij snel fysiek contact en daar was ik nog helemaal niet aan toe. We hebben het bij die ene keer gelaten maar ik vond het een leuke avond.
Ik sta sinds een paar maanden op PAM. In die tijd heb ik verschillende dates gehad. De mannen waren eigenlijk altijd wel enthousiast, maar ik dacht iedere keer: ´Dit is niet wat ik zoek´. Het gaat mij om verbinding, elkaar op hartsniveau tegenkomen. Die mannen waren meer op seks uit en dat is voor mij niet genoeg.
